آثار عکاسی مبتنی بر آرشیو به یکی از مهم‌ترین شیوه‌های معاصر برای مواجهه با تاریخ تصویر بدل شده‌اند؛ شیوه‌ای که هم به حافظه‌ی جمعی شکل می‌دهد و هم امکان بازنویسی روایت‌های تثبیت‌شده را فراهم می‌آورد. آثار عکاسی مبتنی بر آرشیو، صرفاً بازنمایی دوباره‌ی تصاویر گذشته نیستند؛ بلکه شکلی از اندیشیدن به تصویر، تاریخ و حافظه‌اند. این آثار با بازخوانی، بازآرایی و گاه مداخله در تصاویر آرشیوی، رابطه‌ی ما را با گذشته، نه به‌عنوان امری ایستا و بسته، بلکه به‌عنوان میدانی زنده و در حال تفسیر بازتعریف می‌کنند. در این رویکرد، آرشیو از جایگاه یک مخزن منفعل خارج می‌شود و به ماده‌ی خامی برای مواردی چون: رویکردهای انتقادی، رویت‌پذیری امور نادیده و به همین‌ترتیب، تولید معنا، روایت و پرسش بدل می‌گردد.
بر این اساس، عکاس یا هنرمند در مواجهه با آرشیو، نه‌تنها به جستجوی تصویر، بلکه به جستجوی نشانه‌ها، سکوت‌ها، حذف‌ها و ناگفته‌های تاریخ می‌پردازد. آنچه در این آثار اهمیت می‌یابد، صرفاً آن چیزی نیست که در تصویر دیده می‌شود، بلکه نحوه‌ی دیده‌شدن، چرایی ثبت‌شدن و زمینه‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی تولید آن تصاویر است. به این ترتیب، آثار عکاسی مبتنی بر آرشیو، فرایندی انتقادی را شکل می‌دهند که از خلال آن، نظام‌های تصویری هر دوره، شیوه‌های بازنمایی قدرت، هویت و زندگی روزمره، و سلیقه‌های زیباشناختی نسل‌ها مورد بازاندیشی قرار می‌گیرد.
در نهمین میزگرد دوشنبه‌های عکاسی انجمن عکاسان ایران به همراه معین بهرامی، دانش‌آموخته‌ی کارشناسی ارشد عکاسی دانشگاه تهران، و فهامه پیرزاد، از موسسه‌ی بایگان عکس و کلمه، به سراغ معرفی و بررسی برخی از آثاری می‌رویم که مبتنی بر آرشیو تولید شده‌اند.
این میزگرد فرصتی برای گفت‌وگو میان دانشجویان، اساتید و علاقه‌مندان به عکاسی است تا درباره‌ی آثار عکاسی مبتنی بر آرشیو با هم به گقتگو بپردازند. از همه‌ی علاقه‌مندان، دانشجویان، عکاسان و هنرمندان دعوت می‌کنیم تا با حضور خود، این گفتگو را غنی‌تر کنند.

📅 زمان: دوشنبه ۸ دی ۱۴۰۴
🕒 ساعت: ۱۷ تا ۱۹
📍 مکان: تهران، خانه‌ی هنرمندان ایران، سالن امیرخانی