افشین شاهرودی می‌گوید: جامعه عکاسی ما درک درستی از مجموعه عکس ندارد.

به گزارش ایسنا، این عکاس پیشکسوت درباره نقش جشنواره‌های عکس برای معرفی عکاسان جوان و آینده‌دار، اظهار کرد: هر رویداد گروهی و رقابت سالمی می‌تواند در این زمینه اثر مثبت داشته باشد اما متاسفانه آنقدر جشنواره‌ها بی‌هدف، بی‌برنامه و بدون فکر برگزار شده و می‌شوند که اسم جشنواره لوث شده است.

او ادامه داد: من فکر می‌کنم باید شرایطی فراهم شود تا وضعیت جشنواره‌های بی‌موردی که عمدتا توسط سازمان‌ها، دستگاه‌ها و تشکیلات دولتی و یا وابسته، بدون هدف و به منظور پر شدن کارنامه مدیران و ارائه بیلان کار، برگزار می‌شود، تغییر پیدا کند.

مولف کتاب «از گذشته‌ها» و داور جشنواره نورنگار ادامه داد: نورنگار، جشنواره‌ای است که توسط یک نهاد خصوصی برگزار می شود و موضوع محیط زیست را مطرح کرده است. اینگونه یک مسئله مهم اجتماعی پیش روی عکاسان قرار گرفته که می توانند درباره آن فکر کنند و دیدگاه و اندیشه خودشان را نسبت به آن در قالب اثر عکاسی به این جشنواره ارائه دهند. این حرکت هدفمند است که می تواند نتایج سودمندی را ایجاد کند. اما متاسفانه جشنواره های بیخودی و بی برنامه زیادی داریم که بخاطر بی هدف بودن و بی برنامگی بیشتر لطمه زده و می زنند که باید فکری برایشان کرد.

شاهرودی افزود: متاسفانه خیلی از این جشنواره‌های بی‌نتیجه به علت اتکایشان به سازمان‌ها و نهادهای متنفذ، به رسانه‌های جمعی و عمومی دسترسی راحت‌تری دارند و تبلیغات و سر و صدایشان هم زیادتر است.

شاهرودی با اشاره به آثار رسیده به دوره پنجم جشنواره نورنگار، تصریح کرد: طبیعتا از جشنواره‌ای که پنج دوره است برگزار می‌شود انتظار می‌رود در ساختاری جا افتاده و منسجم با اهداف مشخص جلو برود. نورنگار نیز از این ویژگی برخوردار بود اما با مرور آثار رسیده باید بگویم که بنظر می‌رسد شرکت‌کنندگان درک درستی از قضیه نداشتند و مسائلی را که در فراخوان اعلام شده بود مورد توجه دقیق قرار ندادند. چرا که برخی آثار مغایر با فراخوان بود.

این داور حوزه عکاسی یادآور شد: برگزارکننده کم نگذاشته و جوایز خوبی هم پیش بینی کرده بود، ضمن اینکه موضوعی را در نظر گرفته بود که یک موضوع مهم و اجتماعی است، به همین دلیل شخصا انتظار داشتم آثار بهتری به دبیرخانه برسد اما متاسفانه اینطور نبود و کیفیت عکسها در سطحی که داوران انتظار نداشتند نبود.

وی با بیان اینکه مشکل از قرار دادن ورودیه برای جشنواره نبود، تاکید کرد: برگزارکننده باید شرایطی را فراهم کند که در آینده موضوع بهتر برای شرکت کننده تفهیم شود. عمده عکاسانی که شرکت کرده بودند جوان و آماتور بودند و جای عکاسان حرفه‌ای خالی بود. اینکه چه چیزی می‌توانست عکاسان حرفه‌ای تر را جذب کند باید آسیب‌شناسی شود.

شاهرودی با اشاره به برگزاری ورکشاپ ها و کارگاه های آموزشی توسط نورنگار اذعان کرد: البته مسئله دیگری که وجود دارد این است که جامعه عکاسی ما درک درستی از مجموعه عکس ندارد. برای شرکت در بخش اصلی جشنواره نورنگار باید عکاسان با مجموعه شرکت می کردند و انگار نیاز است که این موضوع بلید بیبشتر آموزش داده شده و درباره آن بحث و گفتگو شود.

صاحب کتاب «پنجاه‌وپنج عکس» با اشاره به اینکه قرار دادن چند عکس از زوایای مختلف از یک موضوع در کنارهم مجموعه عکس به حساب نمی‌آید، در پایان درباره لزوم استیتمنت نویسی نیز گفت: عکاس باید با فکر، مطالعه و هدف سراغ موضوع برود و دیدگاه و اندیشه خودرا در باره آن را در چارچوب استیتمنت تعریف کند.

او ادامه داد: استیتمنت بیانگر دیدگاه عکاس نسبت به موضوع است اما در آثار رسیده به عنوان  مجموعه بیشتر شاهد بودیم که شرکت کنندگان ساده انگارانه عکسهای پراکنده‌ای از یک موضوع را کنارهم گذاشته و به همراه انشایی چند خطی در مورد آن ارسال کرده بودند. قطعا کار برگزار کننده در ادامه مسیر جشنواره نیز دشوار است و باید تعریف مجموعه عکس و استیتمنت نویسی برای عکاسان جوان ما بیشتر تبیین شود. وظیفه خود آنها نیز این است که مسایل را جدی‌تر گرفته و بدون مطالعه و هدف عکاسی نکنند.