نشست فیلم مستند عکس محور «چهره ها و مکان ها 2017» به کارگردانی «اگنس واردا» و «آر.جی» و برنده جایزه سزار با حضور شهاب¬الدین عادل و محمدرضا اصلانی در تالار شهناز خانه هنرمندان برگزار شد.
«چهره ها و مکان ها» به کارگردانی مشترک «واردا» و «آر. جی» روایتگر ماجراجویی این دو نفر در اتومبیل مجهز به ابزار عکاسی سیاری است که هنگام ورود به هر محلی، با مردم صحبت می کنند و سپس «جی. آر» پرتره سیاه و سفید آنها را عکاسی و روی دیوارهای خانهها یا هر سطح ممکن دیگر در ابعادی بزرگ چاپ میکند. در پایان فیلم نیز اگنس و آر. جی برای دیدن ژان لوک گدار (کارگردان موج نوی فرانسه) که از دوستان قدیمی اگنس است، می رود، اما با یادداشتی از گدار متوجه می شود که تمایلی برای دیدنش ندارد و این موضوع اگنس را بسیار غمگین می کند.
در ابتدای این نشست شهاب الدین عادل گفت: واردا از جنبش موج نوی فرانسه از گروه گدار، کلود شابرول و توفو بوده که مصادف با جریانات پاریس است. سال ۶۰ اوج مبارزات فرهنگی در فرانسه بود و این فیلمسازان نظریه مؤلف را مطرح کردند. آثار مستند او بیش از آثار داستانی او حائز اهمیت است و حسی نوستالژیک از راه عکاسی را منتقل و خوانش متنی را در کنار متن دیگر بیان می کند.
او در رابطه با جی. آر نیز توضیح داد: او فیلمساز مستند، عکاس و چهره اش شبیه گدار است که هیچ وقت عینکش را برنمی-داشت. جی. آر از کنش های دیوارنگاری برای برقراری ارتباط استفاده می کند. او این کارها را در رام الله و فلسطین، صربستان و دیگر کشورها انجام داده است و قصد آشتی دادن از راه عکاسی دارد و معتقد است که عکس می تواند جریان های اجتماعی را به وجود بیاورد.
عادل یادآوری کرد: قرائت فیلم از عکاسی شروع می شود و با عکاسی پایان می یابد و عکاس از طریق شخصیت کلیدی گدار فیلم را پیش می برد و یکی از مهمترین قرائت های فیلم این است که عکس چطور فیلم را با مفاهیمی ماننند غربت، تنهایی، مرگ و بی توجهی روبرو می کند. این فیلم گفتمان بین متون مستند و عکاسی و سینما را بیان می کند و فلسفه هم به عنوان یک موضوع میان رشته ای رگه هایی باریک دارد.
در ادامه محمدرضا اصلانی عنوان کرد: واردا محصول دورانی است که اگزیستانسیالیسم و مارکسیسم با هم ترکیب می شوند که این در آثار کامو و سارتر دیده می شود. واردا زندگی را با عکاسی شروع کرد و ادبیات خواند و حتی در مقطعی عکس عروسی هم گرفت و بعد هم حدود ۱۰ سال عکاس صحنه تئاتر بود و با جهان تصویر خود را می شناساند و تبدیل به عکاس خبری سراسر اروپا می شود.
کارگردان مستند «خانه ای به وسعت آگاهی» با اشاره به اگزیستانسیالیسم افزود: گزیستانسیالیسم امر وجودی تک بنیانی است که به همه بنیان های دیگر رسوخ می کند و واردا می گوید که نمی خواهم از افراد قدرتمند فیلم بسازم بلکه قصد عکس گرفتن از مردم عادی را دارم و با عکاسی فرم و کمپوزسیون را فهمیدم.
او با اشاره به اینکه «واردا» در اوایل دهد۵۰ به ایران نیز سفر کرده بود و یک فیلم مستند هم از ایران ساخته است، گفت: او درباره قدرت انقلاب صحبت نمی کند بلکه از مردم این انقلاب ها صحبت می کند. در عکس های بزرگ مردم عادی را با خودشان روبرو می کند که این رویکردی اگزیستانسیالیستی و مارکسیستی است. این بناهای مخروبه در فیلم یک داستان هستند و او به جای حذف کردن، حذف شدگان را به صحنه می آورد تا با خودشان مواجه شوند.
اصلانی با اشاره به اینکه در عین حال شاهد نوعی اجرای پروژه و فیلم در یک زمان واحد هستیم، بیان کرد: این فیلم چگونگی اجرای پروژه عکاسی را نشان می دهد و بهره گرفتن از چنین موضوعی در سینمای مستند بسیار مهم است.
تاثیر استارت آپها در بازار عکس
نشست تخصصی «تاثیر استارت آپها در بازار عکس» با حضور یدالله ولی زاده و آرش سروی در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
در ابتدای این نشست، آرش سروری، مهندس رایانه و متخصص امور استارت آپها به تعریف موضوع استارتآپها پرداخت و گفت: در مرحله نخست، استارت آپها در سه مورد محصول، مشتریان و اینکه چگونه پول کسب شود، سوال طرح میکنند. از جمله ویژگیهای کسب و کار نوپا یا استارت آپ این است که کارآفرینان، سعی دارند یک راه حل فناورانه برای مشکلات موجود ایجاد کنند. استارت آپ باید ارزش آفرین باشد و دغدغه پایداری برای اعضا داشته باشد. یک استارت آپ باید فرصت جو و نه فرصت طلب باشد. یک استارت آپ باید مبتنی بر تکنولوژی نوین باشد اما قابلیت مقیاس پذیری و تکرارپذیری را نیز باید داشته باشد. در استارت آپ ابتدا کار با یک ایده آغاز میشود و کار بر مبنای یک اختراع شکل نمیگیرد.
او درباره نحوه شکل گیری استارت آپ گفت: در مراحل بعدی استارت آپ، شکل گیری گروه و نیروها است که بخشهای مختلفی چون فنی، گرافیک و... را شامل میشود.
این کارشناس بر لزوم شناسایی مشتری تاکید کرد و گفت: در مرحله نخست باید مشتری را شناسایی کرد و اعتبارسنجی را انجام داد تا پول و وقت برای محصولی که خواستاری ندارد، هدر نرود.
یدالله ولی زاده، عکاس تبلیغاتی نیز در ادامه این جلسه گفت: پرسش اینجاست که حیطه فعالیت یک استارت آپ تا کجاست؟ و آیا یک استارت آپ به عنوان فروشنده کالا در کشور، میتواند در حیطه هنری نیز وارد عمل شود؟
سروری در پاسخ به این پرسش گفت: کسب و کار و رسیدن به مشتری و پول، امروز تبدیل به جنگ شده است. یک سری از سایتها هستند که صرفا به کار فروش تجهیزات میپردازند بنابراین تخصصی در زمینه ارائه خدمات هنری را ندارد. البته استارت آپهایی نیز هستند که عکاس را برای برنامهها رزرو میکنند و اعضای گستردهای نیز دارند.
ولی زاده در ادامه بیان کرد: استارت آپ به دنبال پایه ریزی شرکت تازهای است. درچنین شرایطی آیا این پایه ریزیها در جهت از بین بردن صنایع قدیمی است یا به کمک آنها میشتابد؟
سروری در پاسخ گفت: استارت آپها ابتدا به شفاف سازی کمک میکنند که در بخش اپلیکیشنهای آژانسی شاهد آن بودیم. در مورد این اپلیکیشنها نیز تاکید بر شفافیت قیمت، کیفیت و ... در محدودههای کوچک تر است. رقابت در سایه دنیای تکنولوژی امروزی شکل گرفته است اما کسی به دنبال حذف کسب و کارهای قدیمی نیست.
در جستجوی راهی نو
نشست «عکس درمانی» با سخنرانی حمید طبایی عصر روز سه شنبه ۲۰ آذرماه در قالب بخش در جستجوی راهی نو برگزار شد.
حمید طبایی پس از نواختن سه تار درباره این رویکرد گفت: پس از اینکه کارشناسی ارشد روانشناسی گرفتم، طرحهایی را مبتنی بر هنر ارائه کردم. سعی کردم که از طریق هنر اختلالات روانی را معرفی کنم، درباره تئاتر و موسیقی کارهایی انجام شده بود اما در زمینه عکس درمانی در ایران کار چندانی انجام نشده بود.
طبایی توضیح داد: پیامهای خاموش بخشی از عکسها هستند که ممکن است یک روانشناس بصری بتواند تحلیل کند اما عکسها حاوی اطلاعاتی هستند که بیشتر از اینکه سوژه صحبت کند، عکاس در آن اطلاعات ارائه میدهد.
طبایی عکاسی درمانی را روشی مناسب برای بهبود حال عکاس و مردم دانست و گفت: عکس در جلسات درمانی به عنوان یک ابزار عمل میکند زیرا فرد بهتر میتواند احساسات خود را بروز دهد. در واقع بسیاری از عقدههای روانی و حقارتها در عکسها خود را نشان میدهد و قابلیت بررسی دارد، بر همین اساس از عکس در جلسات درمانی بسیار استفاده میشود. اصول عکس درمانی عبارت از اصل تشویق، اصل گزینش تصویر و اصل تجانس عاطفی است.
تصویر «حج» در عکسهای جمشید بایرامی
دومین بخش از برنامه در جستجوی راهی نو با عنوان «حج» توسط جمشید بایرامی ارائه شد.
در ابتدای این نشست، جمشید بایرامی از احمدرضا دالوند یادی کرد و گفت: دالوند از جمله افراد بزرگی است که به مطبوعات، عکاسی و صفحه آرایی کمک شایانی کرد.
در ادامه بخشی از عکس های شش سفر حج بایرامی برای حاضران پخش شد و بایرامی در توضیح عکسها گفت: حج دریایی از رنگ است زیرا ملیتهای مختلف در کنار یکدیگر حضور دارند. ابتدا عدم شناختم از فضا، باعث نوعی استرس و اضطراب شده بود. با وجود تمام مشکلاتی که وجود داشت و موانعی که برای عکاسی داشتم، بالاخره توانستم کار را انجام دهم.
تعامل گالریها و عکاسان ضروری است
سومین نشست در جستجوی راهی نو با عنوان «چالشهای رابطه عکاس- گالری» با سخنرانی آناهیتا قباییان؛ مدیر گالری راه ابریشم برگزار شد.
در ابتدای این نشست، قباییان بر لزوم تعامل عکاس و گالری تاکید کرد و گفت: بیشتر روابط عکاسان و گالریها دچار سو تفاهمهایی است. گالری محلی خصوصی است که به نسبت امکانات خود، با تعدادی عکاس و هنرمند کار انجام میدهد البته تعداد عکاسانی که میتوانند با گالریها کار میکنند، معدود است. گالری به عنوان یک محل خصوصی سلیقهها و تخصص خود را دارد، بنابراین یکی از مشکلات این است که تنها تعداد معدودی گالری تخصصی داریم و سایر گالری ها در تمام موارد هنری فعال هستند که این مساله کار کردن هنرمند با گالری را مشکل میسازد.
قباییان بر تخصصی شدن گالریها تاکید کرد و گفت: در تمام کشورهای پیشرفته گالریها بر مبنای تخصص خود فعالیت دارند بنابراین هنرمند امکان انتخاب بر مبنای نوع کار خود را به دست میآورد. یک گالری حرفهای به دو شیوه میتواند با عکاسان فعالیت کند که یکی کار اختصاصی با عکاسان و دیگر فعالیت در قالب یک پروژه با تعدادی عکاس و در قالب یک نمایشگاه است. در مورد دوم این همکاری مقطعی است و ممکن است در دورههایی از بین برود.
پنجمین برنامه به سوی نگاه شخصی
پنجمین برنامه "به سوی نگاه شخصی" سه شنبه ۲۰ آذر در سالن بهار خانه هنرمندان برگزار شد.
علی زنجانی درباره مجموعه عکس های خود گفت: نخستین پروژه عکاسی ام مربوط به نماز است و تمامی مراحل نماز را به صورت یک مجموعه در کنار هم قرار دادم. دومین پروژه تصاویری از کشتی گیران است که در واقع این عکس ها فرم هایی از یک فیلم آموزشی ورزش کشتی است.
او درباره نگاه خود در عکاسی توضیح داد: شیوه و نگاهم سبک "از آن خودسازی" با نگاه آرشیوی در عکاسی است.
ثبت حافظه تاریخی ایران در عکس
سعید محمودی ازناوه درباره شیوه عکاسی خود گفت: مجموعه عکس-هایم در زمینه ایران شناسی است؛ دغدغه ام ثبت پدیده هایی است که در حال تغییر هستند، بافت معماری و همچنین مردم و یا مناظر طبیعی مناطق مختلف ایران تغییر کرده است و این تغییر ادامه دارد بنابراین سعی دارم بخش هایی از فرهنگ ایران را در عکس ها ماندگار کنم.
این عکاس با نشان دادن مجموعه عکس های روستای ماسوله بیان کرد: ۲۰ سال پیش به طور هم زمان پروژه عکاسی از ماسوله و ابیانه را آغاز کردم و مجموعه عکس های ماسوله در قالب کتاب درآمد.
رییس جمهور هم برایم سوژه عکاسی است
محمد برنو درباره نگاه شخصی خود در عکس توضیح داد: زیبایی و زشتی یک سوژه به عکاس ارتباطی ندارد، عکاس باید از سوژه عکاسی کند. عکاس می تواند نقش تعیین کننده ای در جریانات و اتفاقات پیرامون خود داشته باشد. او این قدرت را دارد که در عکس خود یک شخصیت مشهور را محبوب و یا منفور کند.
این عکاس با اشاره به اینکه چهار سال عکاس ویژه رییس جمهور بوده است درباره عکاسی از شخصیت های سیاسی گفت: رییس جمهور برایم یک سوژه عکاسی است، چهره های سیاسی را با هنر و فرم تلفیق می کنم و پیامی را در عکس به مخاطب منتقل می کنم.
تلطیف فضای تلخ جامعه با نگاه طنز هنرمندان
افشین شاهرودی در سخنرانی خودر با اشاره به کمبود نگاه طنز در هنر عکاسی گفت: جامعه ما فضای تلخی دارد بنابراین هنرمندان هم به تاثیر از این فضای تلخ به سمت طنز گرایش پیدا نمی کنند.
او به مجموعه عکس های خود اشاره کرد و افزود: سوژه های مجموعه فتوکاریکاتورهایم همگی در زمینه عکاسی فعالیت دارند و عکاس، مدرس، فروشنده دوربین هستند. این پروژه برای نشان دادن وجهی از شخصیت های سوژه هاست.
شاهرودی درباره سبک فتوکاریکاتور توضیح داد: این سبک تمامی ظرفیت های عکاسی را به کار می گیرد و از طرفی هم به کاریکاتور نزدیک می شود و می خواهد مرز این دو هنر را از بین ببرد. عکاسی ظرفیت های بیانی مخصوص به خود را دارد اما در این سبک در خدمت کاریکاتور قرار می گیرد.
او گفت: زمانی که بحث نگاه شخصی را مطرح می کنیم در واقع از نگاه مستقلی حرف می زنیم که به هیچ عکاس دیگری شباهت نداشته باشد و تکنیک ها و فضاسازی ها کاملا متعلق به عکاس باشد که متاسفانه عکاسان محدودی این ویژگی را دارند.
بررسی علل بازنمایی گزینشی در عکسهای مستند اجتماعی دوره رکود آمریکا
نشست معرفی پایان نامه «بررسی علل بازنمایی گزینشی در عکسهای مستند اجتماعی دوره رکود بزرگ(1929-1941) ایالاتمتحده» با حضور عباس نوری در گالری میرمیران برگزار شد.
عباس نوری گفت: به خاطر علاقه ام به عکاسی مستند و تاریخ اجتماعی ملت ها تصمیم گرفتم که برای پایان نامه¬ام را روی بررسی علل بازنمایی گزینشی در عکسهای مستند اجتماعی دوره رکود بزرگ یعنی دهه ۳۰ ایالات متحده کار کنم. دهه ۳۰ آمریکا یکی از مهم ترین دوران عکاسی مستند در جهان به شمار می رود و در بیشتر منابعی که درباره عکاسی مستند و تاریخ اجتماعی آمریکا تاکنون منتشر شده درباره این دوره بحث شده و از عکس-های این دوره تاریخی استفاده شده است.
نوری افزود: مردم ایالاتمتحده چندان به نظریهپردازی و فلسفهبافی علاقهمند نبودهاند. عملگرایی و اقدام مستقیم بیش از بحثهای نظری و انتزاعی در این کشور اهمیت داشته است. در دهه ۳۰ در آمریکا٬ برنامه هنری اداره بهبود کسب و کار نقش فرهنگی بسیار مهمی را ایفا کرد. با این که از این دوره تاریخی عکس های مستند بسیاری به جا مانده است اما اگر مطبوعات این دوره آمریکا را بررسی کنید از بسیاری از رویدادهای این دوره تصویری در آن ها وجود ندارد.
کارگاه عکس سریع، عکس کند در عکاسی صنعتی و تبلیغاتی
کارگاه "عکس سریع، عکس کند در عکاسی صنعتی و تبلیغاتی( دوربین تکنیکال)" با حضور هادی صباغ در سالن شهناز خانه هنرمندان برگزار شد.
هادی صباغ درباره عکس های سریع و کند گفت: عکاسی پرتره به شرطی که همه چیز از قبل توسط اپراتورها آماده شود می تواند در دسته بندی عکس های سریع قرار بگیرد اما عکسبرداری از محصول، یک عکاسی کند است زیرا این پروژه ها پرهزینه و پر دردسر هستند. قیمت، سرعت و کیفیت سه ویژگی مهم عکس است که نمی توان این سه را کنار یکدیگر داشت، مشتری تنها می تواند دو مورد را انتخاب کند زیرا اگر سرعت را بخواهد دیگر نمی توان کیفیت را هم در عکس لحاظ کرد.
در این کارگاه چند عکس تبلیغاتی از جواهر و چند محصول دیگر نشان داده شد.
کارگاه بررسی و ادیت پورتفولیو
"کارگاه بررسی و ادیت پورتفولیو" با حضور ابراهیم نوروزی و آرش خاموشی، عکاسان خبری و مستند در گالری تابستان برگزار شد.
در این کارگاه هر یک از این دو عکاس در گفتگو با عکاسانی که به آن ها مراجعه کردند به نقد و بررسی عکس های آن ها پرداختند.
روابط عمومی هفتمین همایش ده روز با عکاسان ایران
برای مشاهده اخبار و گزارش های تصویری بیشتر لطفا کلیک کنید.