شاید کمتر کسی باور داشته باشد که یک مجموعه کوچک توانسته این همت را بدور از پشتیبانی ها و حمایت های مالی و فرهنگی برگزار نماید و در این زمینه یک دهه فعالیت مستمر داشته باشد.
چرا این رویداد پدید آمده است؟
شاید در آغاز کمبود این چنین فضایی برای نسل جوان حس می شد، نسلی که در مطبوعات و یا به شکل آزاد عکاس خبری بود و درگذر زمان فضای کمی برای نمایش آثار داشت. اگر به واقع بخواهیم در مورد این گونه حرکت های تخصصی صحبت کنیم، تعداد آن بسیار اندک است که نام بردن از آن جای بحثی را باز نمی گذارد. نمایشگاه مطبوعات، تصویرسال و دوربین دات نت. آیا این فضا کافی است و آیا هنوز به آن مقام و منزلت نرسیدیم که مسابقه ای شایسته عکاسی خبری مان داشته باشیم و یا هزینه هایی که در جشنواره مطبوعات می شود را نمی توان در مسیری قرار داد که تجربه های بخش خصوصی مثل جشنواره عکس خبری برگزار کننده آن باشد. تصورم بر این است که انتظارمان را از نهادهایی صنفی و اجتماعی چون انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی باید بالا ببریم و همگامی این نهاد مدنی با بخش خصوصی شاید بتواند سرآغازی برای برگزاری هر چه با شکوه تر این گونه حرکت های فرهنگی باشد.
دوربین دات نت در کجای برنامه خود این وظیفه را بر عهده گرفته؟
هر چند که قطعا علاقه و نگاه شخصی است که این مهم را جزو برنامه های سالانه خود قرار داده و در مسیر حرکت، کدام نهاد دولتی یا شخصی و یا مدنی از وی دستگیری کرده که بتواند هر سال این برنامه را اجرا نماید. جشنواره ای که نه جایزه دارد و نه میلیونی پرداخت می کند، اما مورد توجه بخشی از جامعه عکاسی است، که سالانه با اشتیاق در آن شرکت کرده و به همان روش نمایش آثار و لوح سپاس صرف، بسنده کرده اند.
این حرکت شایسته را باید ستود و به رشد و تعالی آن کمک کرد، ممکن است در مسیر خود لغزش هایی هم داشته باشد، اما بودنش در این فضای نبودن هزار مرتبه از اشکالاتش جلوتر است. امید است که به خود آییم و تنگ نظری را کنار گذاریم و کمک کنیم به این رفتار که برای جامعه عکاسی مان مهم است. تأثیر این گونه حرکت های خود جوش ساده و بی آلایش را جدی بگیریم.
دوربین دات نت متشکریم.